Op 28 april 2013 bestond de Auto Veteranen Club “De Fryske Wâlden” alweer 20 jaar. Reden voor het bestuur om dit te vieren met een jubileumweekend. In de najaarsvergadering van 2012 werden wij op de hoogte gesteld en waren de voorbereidingen al in volle gang, want je moet voor zo’n evenement tijdig je reserveringen en andere voorbereidingen treffen. De datum was ook vastgesteld zodat een ieder zijn agenda kon raadplegen om het feestelijk gebeuren tussen alle beslommeringen van het dagelijks leven in te plannen. Want zo iets wil je toch niet missen.
Vrijdag 14 juni kon het feest aanvangen. Met een goed humeur, een glad gepoetste auto en met een redelijk tot goede weersvoorspelling vertrekken wij naar Wirdum waar wij om 9.00 uur bij de familie Kielstra worden verwacht. Daar aangekomen staat een bonte mengeling van oldtimers en klassiekers met hun equipes te wachten voor vertrek. Eerst nog even een welkomst-woord van voorzitter Fokke die stil staat bij het 20 jarig jubileum. Het blijkt dat er deelnemers bij zijn van het eerste uur. Er hadden zich 26 deelnemers aangemeld waarvan één deelnemer zich helaas moest afmelden zodat we met 25 auto’s vertrekken richting Winsum waar we 10.00 uur worden verwacht bij Miedema Landbouwwerktuigenfabriek. Voorzitter Fokke rijdt voorop en secretaris Geale sluit de colonne. De tocht gaat door de friese greiden, die zich kenmerken door grote open velden met hier en daar wat boomsingels. Duidelijk een streek voor de veeteelt. Enige vorm van akkerbouw ontbreekt in dit gebied. De route gaat door het dorp Mantgum met zijn prachtige rij pastorie achtige huizen om uiteindelijk in Winsum aan te komen. We mogen de auto’s voor de fabriek op het grasveld opstellen. Binnen in het voormalige kantoorgebouw worden wij gastvrij ontvangen door directielid, de heer Guido Mangus, en verwelkomd met koffie en oranje koek. De heer Guido, brabander van geboorte, die zoals hij zelf zegt, tussen de aardappelen is opgegroeid en daarin ook carrière heeft gemaakt (o.a. de HZPC), geeft een Powerpoint-presentatie over het bedrijf. Hij geeft eerlijk toe dat hij in eerste instantie afhoudend heeft gereageerd toen hij werd benaderd met het verzoek een bedrijfspresentatie en rondleiding te geven. Wij zijn nu niet bepaald zijn doelgroep waar het bedrijf het van moet hebben (behoudens dan een enkele akkerbouwer onder ons), maar het feit dat Fokke er bijna 25 jaar heeft gewerkt en een stuk waardering heeft achtergelaten heeft hem doen besluiten ons met alle egards te ontvangen. Guido blijkt een enthousiast verteller over zijn vak en het bedrijf Miedema te zijn, dat als het aan hem ligt, een goede toekomst tegemoet gaat. Miedema landbouwwerktuigen is vlak na de oorlog opgericht door Lijkele Miedema, die in de jaren dertig begonnen was met het produceren van boeren ark. Na de oorlog kocht hij de voormalige zuivelfabriek te Winsum en startte daar met de productie van landbouwwagens. Van de oude zuivelfabriek is niets meer over, behalve de oude schoorsteen. Miedema landbouwwagens werden een succes en een begrip onder de boeren. Met de uitbreiding van het assortiment landbouw-werktuigen maakte Miedema een periode van grote bloei door. Miedema heeft echter ook moeilijke jaren gekend. Met name de overnames van het bedrijf door andere industrieën bleek niet altijd een succes. Guido werkt sinds 2004 bij Miedema en toen het moederbedrijf Netagco in 2009 in een faillissement terecht kwam, hebben Guido en nog twee leden van het zittende management met behulp van de Investeringsmaatschappij NOM een meerderheidsbelang in de aandelen van Miedema verworven. Daarmee is Miedema weer een zelfstandig bedrijf geworden. Het gaat weer goed met het bedrijf onder de nieuwe directie. De afgelopen jaren heeft Miedema een forse groei doorgemaakt met positieve bedrijfsresultaten. Het bedrijf heeft zich volledig gespecialiseerd in de productie van landbouwmachines voor de aardappelteelt zoals pootmachines, sorteermachines, kippers, machines voor het in- en uitschuren, transportbanden, kistenvullers enz. De directie heeft hiervoor gekozen omdat zij de komende jaren wereldwijd goede kansen zien voor de aardappelteelt. Het bedrijf telt ca. 150 werknemers. Driekwart van de productie is bestemd voor de export naar ca. 50 landen. Hoewel het assortiment al veel omvattend is probeert men continu door middel van innovatie toonaangevend te blijven op het gebied van de aardappel mechanisatie. Na het boeiende verhaal van Guido worden wij in twee groepen verdeeld voor een rondleiding door de fabriek. Voor onze veiligheid moeten wij een oranje hesje over onze kleding aantrekken en in de fabriek binnen op de vloer geschilderde lijnen blijven. We krijgen wij een goede indruk van wat er komt kijken bij het fabricageproces van ruw staal tot het eindproduct. Bij de rondgang door de fabriek blijkt dat Fokke nog lang niet vergeten is door het personeel. Hij moet diverse handen schudden en Tineke wordt ook regelmatig begroet. Als we terug komen van de rondleiding wordt ons een lunch aangeboden. Het is dan middagpauze en diverse werknemers in de fabriek maken van de gelegenheid gebruik onze
auto’s te bewonderen. Tegen half twee vertrekken wij. De zon is inmiddels volledig doorgebroken dus de kappen gaan, voor zover dat mogelijk is, omlaag. Wij worden uitgezwaaid door Guido en zijn medewerkers.
Na vertrek uit Winsum gaan we zuidwaarts richting Poppenwier en Akkrum. In Akkrum zijn veel mensen op de been vanwege het bezoek van Koning Willem Alexander en Koningin Maxima. Wij worden rijdend door de dorpsstraat regelmatig toegezwaaid. De tocht gaat verder via Haskerdijken, door Heerenveen richting Rottum en Echten langs het Tjeukermeer. De wind is inmiddels flink aangewakkerd. Er is geen zeilbootje op het meer te bekennen. Maar gauw doorrijden naar de beschutting van de Weerribben richting Munnekeburen, Scherpenzeel en Ossenzijl. Het landschap is hier totaal anders met rietpartijen, stroken land en water en bebossing. Samen met natuurgebied De Wieden vormen De Weerribben het grootste laagveenmoeras van Noord West Europa.
In Ossenzijl houden wij een tussenstop voor koffie en thee bij Restaurant “De Gele Lis” gelegen naast het bezoekers-centrum voor de Weerribben van Staatsbosbeheer.
We vervolgen de reis in twee groepen. Eén groep rijdt achter Geale aan om te tanken en de rest vervolgt de reis achter voorzitter Fokke door het natuurgebied richting Wetering en Steenwijk. Een prachtige route om door te rijden. Het aantal rietgedekte verbouwde boerderijtjes en landhuizen is aanzienlijk maar ze passen wel in het landschap. Via Wetering en Scheerwolde komen wij in Steenwijk aan en vervolgen de weg door het centrum. Het winkelend publiek neemt even de moeite om het langsrijdend erfgoed te aanschouwen. Na het oversteken van de spoorlijn en het nemen van een aantal rotondes kruisen wij de A 32 richting De Bult waar het Hampshire Hotel “De Eese”is gelegen. Het hotel staat in een mooie bosrijke omgeving en biedt ruim voldoende parkeergelegenheid. Men heeft zelfs een parkeerterrein voor ons gereserveerd. Inmiddels is de groep van Geale ook gearriveerd en worden bij de receptie de kamersleutels uitgedeeld. Het hotel heeft 56 kamers dus voldoende accommodatie voor ons allemaal. Er zijn twee soorten kamers, superior rooms met balkon en comfort rooms zonder balkon. De kamers worden allen positief beoordeeld en hebben goede bedden. Na het inchecken gaan we met de oldtimers een behendigheidswedstrijd houden en kan iedereen aantonen hoe handig hij met zijn auto is. Over een plank rijden met een dienblad met bekertjes water, 10 bougies gooien in een emmer, zo snel mogelijk een ballon opblazen tot hij knapt, achteruit parkeren tussen pylonen en met een pen in de gril in het midden van een rond bord zien uit te komen. Vooral het opblazen van de ballonnen zorgt voor veel hilariteit. De winnaars worden na het diner bekend gemaakt. Het weer is nog steeds prima en voor dat we aan tafel gaan drinken wij eerst nog wat op het buiten terras. Dan worden wij uitgenodigd aan tafel en beginnen, na uitleg van de ober, met Friese mosterd soep. Ik ben er nog steeds niet achter wat het verschil is met de alom bekende Groninger mosterd soep, maar hoe het ook zij, het smaakt goed al had de temperatuur wel iets hoger mogen zijn. Na de soep worden wij per tafel uitgenodigd langs het buffet te gaan. Er is voor ieders keuze wel wat. Vlees, vis of vegetarisch. Het restaurant heeft volgens mij geen rekening gehouden met de gezonde eetlust van onze groep want halverwege de avond zijn de schalen leeg. De hele dag in de buitenlucht maakt ook hongerig. Na enig geduld worden de schalen weer aangevuld en kunnen degenen die nog een ropperich gevoel hebben nog even langs het buffet.
Na het dikzitten van het diner worden wij onderworpen aan een theorie-examen AVC “De Fryske Wâlden”. Het levert veel hilariteit en discussie op. Het maakt wel duidelijk dat voor velen van ons een opfriscursus theorie verkeersregels niet verkeerd zou zijn. Toen wij ca. 50 jaar geleden ons rijbewijs haalden hadden de auto’s nog geen gordels en bestonden er nog geen kinderzitjes, laat staan dat er wetgeving over bestond. Na 20 minuten neemt meester Geale de ingevulde formulieren in om ze als een geroutineerd leraar na te nakijken en vast te stellen wie de slimsten onder ons zijn. We wachten geduldig op de uitslag onder het genot van een glaasje spiritualiteit en wat slap geouwehoer, maar het is wel gezellig. Eindelijk is het dan zover. Eerst worden de winnaars van de behendigheidswedstrijd bekend gemaakt: 1e prijs team Hansma, 2e prijs team v.d. Berg, 3e prijs team Scherjon.
Dan de winnaars van de verkeersquiz: 1e prijs team Tiersma, 2e prijs met gelijk aantal punten team Jansma en team Hansma.
De winnaars mogen als prijs kiezen uit een schaalmodel van een klassieker of een fles wijn. Het gezelschap begint uit te dunnen. Zo nu en dan verdwijnt en stel om het bed op te zoeken. Wij vertrekken ook. De eerste dag zit erop. Het was een mooie dag zonder pech. We hebben veel plezier gehad.
Ariejan en Tineke van Twisk